Πολύ αργά το σκεφτήκαμε!

ΣΥΓΓΝΩΜΗ

Οι Δολοφόνοι είναι παιδιά μας.
Εμείς τους εκθρέψαμε, τους υποθάλψαμε, τους ανεχτήκαμε.

ΣΥΓΓΝΩΜΗ
Δεν καταλάβαμε πώς έγινε. Ίσως:
- από φόβο μη μας πουν αντιδραστικούς
- αυτοϊκανοποιούμενοι με τη φαντασίωση του Μάη του '68 και του Πολυτεχνείου που δεν προλάβαμε να ζήσουμε
- αναμασώντας το χόρτο που μας σερβίρουν τα ΜΜΕ
- από έλλειψη χρόνου για να ασχοληθούμε με τα κοινά
- από "ανωτερότητα" δεν ανατευτήκαμε με τα πίτουρα κι αφήσαμε άλλους να μιλούν για μας και να μας κυβερνούν
ΣΥΓΓΝΩΜΗ
Εμείς οπλίσαμε το χέρι τους.
Εμείς που δεν αφήσαμε ποτέ τον καναπέ μας.
Έπρεπε να θυσιαστείτε ΕΣΕΙΣ για να το καταλάβουμε
Και τώρα μάλλον είναι αργά και για ΣΑΣ και για ΜΑΣ.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

Μυθικοί μου ήρωες - Ο Χάρης

Αυτά γίνονταν στην παιδική μου ηλικία κάπου στα 25 με 30 στην πόλη δε-θέλω-αλλά-τί-να-κάνω-μένω*।Αν όλα τα χωριά έχουνε μια βρύση που συναντιούνται κοπελιές και παλληκάρια, έναν τόπο καθημερινό, συνηθισμένο, που συμβαίνουν τα μικρά μικρά πράγματα, στην περίπτωση μας είναι το μπαράκι που δουλεύει ο Χάρης। Έτσι το βρήκαμε από τους παλιούς, έτσι το 'χουν ακόμα μαθαίνω. Δε χρειάζεται να χεις παρέα για να πας. Σε πνίγει το σπίτι, βγαίνεις στην εξώπορτα και σε πάνε τα πόδια σου. Σε περιμένει ο Χάρης, η μπάρα και οι καουμπόηδες. Στατιστικά όσοι κάθονται σ' αυτήν την μπάρα δεν είναι οι τύποι που έχουν τακτοποιημένες ζωές. Κι ο Λούκυ Λουκ μαθαίνω παντρεύτηκε και χώρισε. Δεν κάθεται λοιπόν τυχαία εκεί. Όχι ο Λουκυ Λουκ, για τον κ. Κώστα και τον κ. Βαγγέλη λέω, μεταφορικά κάπως, ότι χώρισαν με τις γυναίκες τους και δεν τους περιμένει κανείς σπίτι. Κι εγώ σε τέτοια φάση τη συνήθισα την μπάρα. Όπως ο άστεγος το παγκάκι. Με θέα τα ουίσκι και τα κουαντρώ, τα κονιάκ και τις βότκες και φυσικά το Χάρη. Ο οποίος κρατάει πάντα κάτι στο χέρι. Σπάνια ποτό, συνήθως βέτεξ. Όταν οι κινήσεις με το βέτεξ πάνω στην μπάρα γίνονται κοφτές και γρήγορες, τότε γυρνάμε πλάτη με πλάτη με τους αντιπάλους και αρχίζουμε να μετράμε βήματα. Κάποιος παράτολμος μπορεί να προλάβει να παραγγείλει ένα ποτό , να κερδίσει λίγο χρόνο. Τα βλέμματα είναι έντονα και η παραμικρή κίνηση μπορεί σύντομα να ερμηνευθεί ως υποχώρηση. Μόνο που η μονομαχία δεν είναι αναμεσά μας. Εμείς απλοί θαμώνες του μπαρ είμαστε, και τί άλλο να θέλουμε από το να αράξουμε για λίγο ακόμα εκεί και να σιγορουφάμε το ποτό μας. Ο κοινός εχθρός είναι το βέτεξ που πηγαινοέρχεται και καθαρίζει ακόμη και κάτω από τα σουβέρ. Κοφτά και συνθηματικά. Αν είσαι καινούργιος στην περιοχή ίσως νομίζεις ότι ξέρεις να το χειριστείς το θέμα. Σπεύδεις να παραγγείλεις ποτό για σένα και την παρέα και παίρνεις - νομίζεις- παράταση. Αγαπητέ αφελή μην παίζεις με το μπουφετζή. Αν η προτελευταία παρέα φύγει, avoid eye contact! "Σπίτια σας, άιντε", η φονική ατάκα। Πυροβολισμός।Μπαμ!



*(Όταν ενηλικιώθηκα, γύρω στα 35, μεταλλάχθηκε σε πόλη τι-μαλάκας-ήμουνα-που-έφυγα)