Τρομοκράτης με γραφίδα!

Είναι κάποιες φορές που γίνομαι εντελώς έξω φτερνών. Κατίνα-καμικάζι που έτσι και πιάσω τον στόχο από το μαλλί θα γίνει της Britneης προ αποτοξίνωσης. Φιούριους, ρε παιδάκι μου, σα χύτρα ταχύτητος, που αν το σκεφτείς, ο λόγος που τα παίρνει η έρμη και σφυρίζει είναι γιατί στέκεται αδύναμη να βράζει, χωρίς να μπορεί να ανοίξει το καπάκι. Κι εγώ το Σάββατο το βράδυ που μου έδωσαν να διαβάσω το εν λόγω άρθρο - που άρθρο δεν το λες - αν μπορούσα να σηκώσω το καπάκι μου και να το φέρω στην μυτερή με απόληξη γενακίου κεφάλα του Συγγραφέως, δε θα ήμουν έτσι.
Και δεν αναφερόταν καν σε φίλη μου. Απλώς ξέρω - και συμπαθώ πολύ- την οικογένειά της και τον τόπο της. Ακουστά πιο πολύ την έχω και συναισθηματικό δέσιμο ουδέν. Ούτε καν ως ομόφυλη ή φεμινίστρια. Με το Συγγραφέα τα πήρα. Που θα μπορούσε να είναι όποιου φύλου. Να εξηγούμαστε. Και άμα με πιστεύεις, διάβασε και παρακάτω.
Διάβαζα λοιπόν σε σοβαρό γυναικείο περιοδικό (με ό,τι καταλαβαίνει κανείς μ' αυτό) μία ανάλυση για τον τύπο γυναίκας κάποιου ζωδίου βασισμένη σε βιώματα του συγγραφέως με μία συγκεκριμένη γυναίκα. Όνομα δεν είπε. Αλλά καθόρισε την ταυτότητά της έτσι ώστε όποιος της είπε κάποτε γεια, να καταλάβει ότι λέει για εκείνη. Του πληθυσμού του μικρού νησιού της συμπεριλαμβανομένου.
Και αφού ο κάθε χλιμίντζουρας εκδίδεται σε γυναικείο περιοδικό και ρητορεύει ωσάν μετροσέξουαλ Χαριτόπουλος (= ο γαμών και δέρνων με ευαισθησία και επίπεδο συγγραφεύς) κι εγώ θα πω τα δικά μου. Δε χρειάζεται να πω τί έγραψε. Δε θέλω να κριθώ αντικειμενικά. Θα περιγράψω απλώς την γεύση που μου άφησε, κάτι μεταξύ λουκάνικου Φρανκφούρτης και μπέργκερ Μακντόναλντς. Σε πρώτο πρόσωπο, για να είμαστε κομποζέ.
Διάβασα λοιπόν το άρθρο σου για την κοπέλα - που δεν ξέρω αν είχε συμφωνήσει να την "αναδείξεις" φάτσα φόρα στην τοπική κοινωνία (πάντως είμαι σίγουρη ότι η μαμά της ξεφυσάει σαν κι εμένα τούτη την ώρα-και χωρίς το σεξουαλικό υπονοούμενο της χύτρας που μας αράδιασες) και εν τέλει, μετά από μικρή προσπάθεια κατάφερα να φτιάξω το ψυχολογικό σου προφίλ:
Ατάλαντος μεν, επίμονος δε, γραφιάς, αμφιταλαντευόμενος μεταξύ ποιήσεως και πεζού λόγου, προσκολλημένος ωστόσο στα πεζά νοήματα και μέσα εκφράσεως, που δε θα έβλεπες χαρά στα σκέλια σου αν δεν είχες καταφέρει να τυπώσεις τα πονήματά σου, μέχρι δε να το καταφέρεις έζησες στη σεξουαλική στέρηση, η οποία συνέβαλλε κατά το ήμισι στη δημιουργία συμπλέγματος, διότι για το άλλο ήμισι φταίει και η κληρονομικότης, ανατροφή κ.λ.π. - μην τα ρίχνουμε κι όλα στις γκόμενες!
Κι εδώ αναδεικνύονται οι συνέπειες της έλλειψης πρωτοβάθμιας φροντίδας για την ψυχική υγεία, με συνέπεια ο καθένας που νομίζει ότι "κάτι είναι" και βρίσκεται στην ισχυρή θέση να ξεφτιλίσει κάποιον άλλον, ή απλώς να εκθέσει έστω και ένα συγκεκριμένο στοιχείο της προσωπικής ζωής του, το κάνει έτσι απλά. Παίρνει το αεροπλάνο και βαράει. Και το θύμα δεν είναι συγγραφέας, δημόσιο πρόσωπο, κάποιος που να έχει βήμα τέλος πάντων, είναι μία γυναίκα που απλώς βλέπει να τυπώνεται σε περιοδικό το ότι έκανε σεξ μαζί σου στην τουαλέτα μπαρ ("παρθήκαμε" στις "ρυπαρές" τουαλέτες), ότι είναι κολοπετσωμένη (πάντα σε σχέση με σένα που ξύνεσαι και εκτός από νεκρά κύτταρα δεν έχεις καταφέρει να βγάλεις κάτι ωφελιμότερο) και ότι έστησε δυο επιχειρήσεις. Και ότι τελικά δεν την άντεξες τη σχέση, γιατί εκείνη άλλαζε φιλοσοφία και στάση στο σεξ με μεγάλη ευκολία. (Προφανώς για να μην σκυλοβαριέται που το κάνει μαζί σου). Και για το πνευματικό της επίπεδο που κατά τη γνώμη σου απέχει πολύ από το επίπεδο του ψυχογραφημάτος με τη χρήση αστρολογικού χάρτη που εκπόνησες ή του τελευταίου σου βιβλίου (τρελλό γέλιο η κριτική των free press).
Τα πες. Για να βγάλεις το ψωμί σου και να σε εκδώσει η αρχισυντάκτις; Για να περιποιηθείς το εγώ σου; Για να πεις μετά ότι δεν τρέχει κάστανο τη σήμερον ημέρα με τέτοιες διηγήσεις; Και κότσαρες και το ωραίο μας σήριαλ, το Sex and the City στον τίτλο για να πάρεις πόντους και από κει, εσύ που μέχρι χθες, όταν άκουγες brasilian, έλεγες να χαμε τώρα έναν καφέ! Και βέβαια ξέρεις ότι δεν κινδυνεύεις από μήνυση γιατί εκείνη κινδυνεύει από - περισσότερο- διασυρμό.
Δεν ξέρω εάν η δημοσιοποίηση της ιστορίας με την κοπέλα ήταν το πιάτο που τρώγεται κρύο. Ή απλώς το προχωρημένο της ηλικίας σου σε απομακρύνει από την ολοκλήρωση (εννοείται και με άλλο συμμετέχοντα, γιατί μόνος σου απ' όσα διάβασα, μπορείς μια χαρά, παρεκτός τις πιτσιλιές), με αποτέλεσμα, ό,τι θυμάσαι να χαίρεσαι. Αναρωτιέμαι όπως πώς το σοβαρό γυναικείο περιοδικό σε άφησε λυτό. Και πώς κάποιες από μας το διαβάσανε και δε στείλανε ένα ξεχεστήριο στην αρχι...συντάκτιδα που το ενέκρινε.
Επειδή όμως είμαι δίκαιος άνθρωπος πάνω απ' όλα, όπως εσύ ταλαντούχος και χωρίς οίηση, σου αναγνωρίζω και μια ελαφρυντική περίσταση . Να σου είπε η καριόλα ότι σε χώρισε γιατί τον έχεις μικρό και δε σου σηκώνεται πλέον και ό,τι όσο και να μπουρδολογείς το κενό δεν "συμπληρώνει". Στη θέση σου κι εγώ θα την περίμενα στη γωνία. Πόσο να αντέξεις την όχι και τόσο σκληρή πραγματικότητα;
Φιλαράκι, ένα τελευταίο: Άμα ξαναδείς χύτρα, χρησιμοποίησέ την αυτή τη φορά κατά προορισμό. Άλλωστε κι ο γαμίκουλας ο Κωστόπουλος, στη μαγειρική το 'χει ρίξει, εσύ θα κωλώσεις;